Jeżeli po rozstaniu z rodzicem swojego dziecka, znajdziesz nowego partnera, zapewne chciał(a)byś, aby wszystko funkcjonowało jak najlepiej. Chciał(a)byś, żeby Twój nowy partner mógł odebrać dziecko ze szkoły, miał możliwość pójścia z dzieckiem do lekarza i uzyskania informacji o stanie zdrowia małoletniego. Takie pozornie niewielkie rzeczy na pewno ułatwiają codzienne życie. Pozostaje jednak pytanie, czy Twój nowy partner ma prawnie możliwość załatwiania takich spraw, jak leczenie dziecka?
Co do zasady nowy partner matki lub ojca dziecka, który nie jest biologicznym rodzicem małoletniego, nie będzie miał władzy rodzicielskiej. Nie będzie zatem osobą uprawnioną do wykonywania praw i obowiązków względem dziecka. Można jednak wyróżnić dwie sytuacje, w których będzie inaczej:
1. Przysposobienie (tzw. adopcja)
Adopcja uregulowana jest w Kodeksie rodzinnym i opiekuńczym i rozwiązuje problem zgody nowego partnera na leczenie dziecka.
Przysposobienie dziecka przez nowego małżonka jest możliwe, jeżeli wyrażają na to zgodę rodzice dziecka. Jeżeli drugi rodzic:
- nie wyraża na to zgody, ale został pozbawiony władzy rodzicielskiej,
- jest nieznany,
- porozumienie z nim napotyka trudne do przezwyciężenia przeszkody,
– przysposobienie nadal będzie możliwe.
Przysposobić można jedynie dziecko, które nie ukończyło 18 r.ż. i dla którego przysposobienie jest zgodne z jego interesem. Do przysposobienia dziecka, które ukończyło 13 r.ż. konieczna jest jego zgoda. Przysposobienie może być pełne i niepełne. Przysposobienie pełne polega na tym, że ustają dotychczasowe więzy rodzinne między dzieckiem a rodzicem biologicznym. Można powiedzieć, że przysposabiający wchodzi na miejsce rodzica biologicznego. Sytuacja rodzica, który pozostaje w związku małżeńskim z przysposabiającym, nie zmienia się. Przysposobienie niepełne polega na tym, że powstają więzi między osobą przysposobioną (dzieckiem) a przysposabiającą (partnerem). Jednak nie ustają więzi rodzinne z dotychczasową rodziną (krewnymi rodzica biologicznego).
W przypadku przysposobienia dziecka przez nowego małżonka, władza rodzicielska zaczyna przysługiwać na takich samych zasadach obojgu małżonkom. To znaczy, że nowy partner rodzica będzie miał prawo decydowania o istotnych sprawach małoletniego, w tym o leczeniu dziecka. Będzie mu przysługiwało prawo do informacji o stanie zdrowia małoletniego i prawo dostępu do jego dokumentacji medycznej.
Przysposobienie dziecka będzie bardziej skomplikowane w sytuacji, gdy partnerzy nie zawarli związku małżeńskiego.
Procedura przysposobienia dziecka jest trudna i skomplikowana, co wynika z faktu, że dla sądu najważniejsze będzie dobro dziecka. Jeżeli nie chcecie lub nie możecie zdecydować się na przysposobienie, możecie skorzystać z upoważnienia.
2. Upoważnienie
Zgodnie z przepisami ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych udostępnia dokumentację medyczną, a także udziela informacji o stanie zdrowia również osobie upoważnionej przez pacjenta. W przypadku małoletnich osobą reprezentującą pacjenta jest przedstawiciel ustawowy – rodzic. Rodzic dziecka może więc oznaczyć jako osobę upoważnioną do informacji o stanie zdrowia dziecka lub do otrzymywania dokumentacji medycznej swojego nowego partnera. Wtedy leczenie dziecka będzie niejako w rękach nowego partnera.
Brak upoważnienia
Bez upoważnienia nowy partner rodzica może pójść z dzieckiem do lekarza jedynie jako opiekun faktyczny. W takim wypadku może wyrazić zgodę na leczenie tylko na podstawowe badania, jak np. osłuchanie. Zgodę na leczenie może wyrazić już tylko przedstawiciel ustawowy małoletniego. Leczenie dziecka nie należy wtedy do praw nowego partnera.
Jeżeli przydał Ci się ten wpis – zerknij na inne artykuły:
Alimenty za okres sprzed wytoczenia powództwa